Вільня
Угору і ўшыркі
ты ўпэўнена вырас,
у даль і ў нябёсы ўглядаешся пільна.
Спакойны,
як старасць сумленная,
Вільнюс,
ці як мы завём па-тутэйшаму —
Вільня...
He зрушыла з месца
ні часу навала
цябе,
ні бясконцая войнаў лавіна.
О, колькі стагоддзяў ужо святкавала
свае юбілеі гара Гедыміна!
Як часта цябе
на шыкоўныя карты
наносілі прагна ва ўзбуджаным стане
усе славалюбцы-тузы:
банапарты,
пыхлівыя кайзеры,
фюрэры-здані.
Іх раці назад адкаціліся ўсё-ткі
панура і моўчкі,
губляючы трэскі...
Пра гэта раскажуць
муры-аднагодкі,
усё гэта бачылі даўнія фрэскі.
Хоць вёсен тваіх адраілася многа
і тысячы лісцяў
з каштанаў упала,
здаецца, натхнёнага і маладога
на вузенькай вулцы
сустрэну Купалу.
З паглядам,
дзе мары вялікія спелі,
жаданні —
пасобіць айчыне хоць крышку,
каб ластаўкай
родныя словы запелі,
і родныя словы,
і першыя кніжкі.
Выпускныя экзамены
Ці святкаваць свой першы перавал?
Якое ззянне кветкавай даліны!
На жаль, свабоднай ні адной хвіліны.
Раскоша легкадумная — прывал.
He лёс яшчэ — шматлікія цагліны.
Быў сонечнай размінкаю урок,
гайдалі сэрца калыханкі-кніжкі.
Жаданая цяпер не перадышка —
у новы дзень спружыністы рывок,
дзе зорны дождж і помслівыя шышкі.
Гарыць юнацтва меданосны сад,
дзе так бунтоўна спее паўналецце,
кіпіць між лісця захмялелы вецер.
Hi кропелькі не верыцца, што град
дзіцячых мрояў пасячэ суквецце.
У вузел пругкі волю завязаць,
спаліць былую маску шалапута,
напружыцца і развярнуцца крута
і хоць бы сабе прыступам узяць
у рэшце рэшт пагорак інстытута.
Своечасова стрэціць у жыцці
чыю-небудзь спагаду ці апеку —
за ўдачай мройнай гнацца, як па трэку.
Ці ўдасца толькі з поспехам прайсці
па конкурсу на званне чалавека?
Чытаць цалкам: http://www.vershy.ru/content/vypusknyya-ekzameny
Дзе просьбаю, дзе ледзь не з плачам...
Дзе просьбаю, дзе ледзь не з плачам,
з надзеяй выйшаўшы з варот,
чатыры цяжкія задачы
яна рашае кожны год.
Вясна ідзе — у нашай цёткі
турбота першая нудзіць:
ну як жа, як жа гэта соткі
ў далёкім полі пасадзіць?
А пройдзе месяц-два — і зноўку
даймае клопат без канца:
як быць — ці ўдасца на кароўку
прыдбаць і сёлета сянца?
А восень выгляне з бярозы,
трывога сядзе на шчаку:
як выбраць бульбу да марозу,
дзе ўзяць на гэта талаку?
Яшчэ пытанне не пустое
плыве па восеньскай смузе:
а хто мне з лесу сухастоін
вазоў хоць пару прывязе?
Тут ёсць удачы і няўдачы —
усяк бывае на душы.
Чатыры цяжкія задачы,
хоць і няма ўжо сіл — рашы!
Ды ёсць цярпенне і карпенне,
жыццё — з будзільнікам зары.
I ходзяць старасць з утрапеннем,
нібы ў абдымку, па двары.
Чытаць цалкам: http://www.vershy.ru/content/dze-prosbayu-dze-ledz-ne-z-placham
Чытаць цалкам: http://www.vershy.ru/content/viln
